Ά
ρχιζε πάντα απ’ το Θεό και πάντα τελείωνε μαζί του
Β
ίου το κέρδος είν’ αυτό: τη μέρα σου καλά να τελειώνεις
Γ
νώριζε όλα τα καλά έργα των δικαίων
Δ
εινόν το να πεινάει κανείς, μα φοβερότερος ο πλούτος ο παράνομος
Ε
υεργετείς; Μάθε λοιπόν πως το Θεό μιμείσαι.
Ζ
ήτα απ’ το Θεό να σου είναι σπλαχνικός, σαν όμως εύσπλαχνος είσαι και εσύ
Η σάρκα η ανθρώπινη να συγκρατείται πρέπει και
να δαμάζεται γερά
Θ
υμό χαλίνωνε, μη πέσεις έξω από τη λογική
Ί
σια ψηλά το βλέμμα σου, στη γλώσσα να ‘χεις μέτρο
Κ
λειδί στ’ αυτιά να βρίσκεται, το γέλιο σου να ‘ναι σεμνό
Λ
υχνάρι να πορεύεται η λογική μπροστά από κάθε σου έργο
Μ η
σου γλυστράει κάτω απ’ ότι φαίνεται, εκείνο που υπάρχει
Ν α
ερευνάς τα πάντα με το νου, όμως να πράττεις όσα επιτρέπονται
Ξ
ένος πως είσαι, μάθε το καλά. Γι’ αυτό τίμα τους ξένους
Ό
ταν στη γαλήνη ταξιδεύεις, τότε να θυμάσαι τη φουρτούνα
Π
άντα να δέχεσαι ευχάριστα, όσα από το Θεό προέρχονται
Ρ
αβδί να σε χτυπά του δίκαιου καλύτερα, παρά ο κακός να σε τιμά
Σ
τις θύρες των σοφών να πηγαινοέρχεσαι, μακρυά απ’ τις θύρες των πλουσίων
Τ ο
μικρό, μικρό δεν είναι όταν σε κάτι μέγα οδηγεί
Ύ
βριν χαλίνωνε, μακρυά απ’ την έπαρση μέγας σοφός να γίνεις
Φ
υλάξου συ απ’ το πέσιμο, σαν όμως άλλος πέσει, μη γελάς
Χ
άρισμα το να σε φθονούν, αίσχος και μέγα, να φθονείς εσύ
Ψ
υχή που στο Θεό προσφέρεται, είναι η καλύτερη θυσία
Ω,
ποιος θα τα φυλάξει όλα αυτά; Αυτός και θα σωθεί!
.
πηγή κειμένου: Διακόνημα
){kind=link}
0 comments:
Post a Comment