Σήμερα το πρωί, μου ήρθε μια γυναίκα με
το γιο της. Είχε ξαναέρθει στο παρελθόν, και παραπονιόταν συνεχώς για τη νύφη
της. Της είπα: «Η νύφη σου είναι νέα. Δεν καταλαβαίνει ακόμα ότι πρέπει να
αγαπά την πεθερά της σαν δική της μάνα. Εσύ όμως είσαι μεγαλύτερη και πρέπει να
τα σκέφτεσαι όλα αυτά».
Είναι σχετικά συνηθισμένο σ’ αυτό τον
κόσμο να αντιπαθούν οι μανάδες τις νύφες τους, ακόμα κι όταν είναι πολύ καλές
κοπέλες. Μια πεθερά ίσως να μην το δείχνει, αλλά συνήθως δεν είναι
ικανοποιημένη με τη νύφη της. Και η νύφη δεν ξέρει ότι θα πρέπει να προσεύχεται
να στείλει ο Κύριος άγγελο-καθοδηγό στα βήματα της πεθεράς της, και στην ίδια
να δίνει δύναμη να αγαπά την πεθερά της. Αντιθέτως, αντιδρά στους λογισμούς της
πεθεράς της κι έτσι ξεκινά ο πόλεμος.
Βλέπετε, κάθε πραγματικός πόλεμος
ξεκινά πρώτα με λογισμούς. Αρχικώς οι άνθρωποι δεν μπορούν να αντέξουν ο ένας
τον άλλο’ κατόπιν ξεκινούν να καταστρέφουν ο ένας τον άλλο. Εν πάση περιπτώσει,
η φτωχή εκείνη γυναίκα δεν μπορούσε να καταλάβει τι προσπαθούσα να της πω.
Έβλεπα πόσο πληγωμένη και στενοχωρημένη ήταν, οπότε έπρεπε να καθίσω μαζί της
για αρκετή ώρα. Της είπα: «Κάνε μια προσπάθεια, αν μη τι άλλο. Όταν η νύφη σου
σου συμπεριφέρεται άσχημα, ζήτα από τον Κύριο να της στείλει έναν άγγελο να την
καθοδηγήσει, και ζήτησε Του επίσης να μη ξεχάσει κι εσένα. Ζήτα Του να πάρει
από τους ώμους σου αυτό το βάρος, έτσι ώστε να μην έχεις αρνητικούς λογισμούς
για τη νύφη σου και όχι μόνο για κείνη αλλά και για κάθε άνθρωπο που σε
πρόσβαλε κάποτε. Προσευχήσου να σου δίνει δύναμη να αγαπάς τους πάντες. Και
όταν οι σκέψεις σου γίνουν ήσυχες και ειρηνικές, θα δεις πώς θα αλλάξουν τα
πράγματα γύρω σου. Θα αλλάξει επίσης και η νύφη σου.
Το ξέρεις ότι στην πραγματικότητα της
κάνεις κακό σωματικά, σαν να την χτυπούσες; Το κάνεις αυτό συνεχώς. Δεν
χρειάζεται να το κάνεις σωματικά — αρκεί και μόνο που δεν αντέχεις τη σκέψη
της. Όταν έτσι έχουν τα πράγματα, δεν υπάρχει ειρήνη στο σπιτικό σου. Κι ούτε
κι ο γιος σου —ο άντρας της— είναι ειρηνευμένος. Προσπάθησε να την αγαπήσεις.
Είναι δύσκολο, το ξέρω… Αλλά ξέρεις
γιατί δεν τη συμπαθείς;», τη ρώτησα. «Όχι», μου απάντησε. «Λοιπόν, είναι επειδή
σου πήρε μακριά τον γιο σου. Δεν είναι πια δικός σου όπως τον καιρό που ήταν
μικρό παιδί. Είναι φυσικό για έναν άντρα να προσκολλάται στη γυναίκα του. Η
μάνα θέλει ο γιος της να παντρευτεί και να είναι χαρούμενος μέσα στον γάμο του.
Αλλά αυτή είναι που υποφέρει περισσότερο μετά τον γάμο.
Τώρα ο γιος είναι προσανατολισμένος
προς τη γυναίκα του. Δεν είναι πλέον τόσο προσηλωμένος προς τη μητέρα του. όσο
ήταν παλιότερα. Να λοιπόν πότε ξεκινά ο πόλεμος των λογισμών. Μπορείς να
πολεμάς σ’ αυτό τον πόλεμο για πάντα αλλά στο τέλος θα χάσεις. Προσπάθησε να
κάνεις αυτό που σου λέω και θα δεις πόσο γρήγορα θα αλλάξουν τα πράγματα».
από το βιβλίο: ΟΙ
ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ
0 comments:
Post a Comment