Για την πνευματική μας πρόοδο χρειάζεται διατροφή και όχι δίαιτα.

 

Δεν μπορεί να υπάρξει πρόοδος πνευματική ζώντας άτακτα και επιλεκτά κάποιες πνευματικές στιγμές. Δηλάδή δεν γίνεται να εμβαθύνουμε στην σχέση μας με τον Χριστό χωρίς ένα συνεχές πρόγραμμα.

Δεν γίνεται να νηστεύουμε μόνο για να κοινωνήσουμε, ή να προσευχόμαστε μόνο εάν μας συμβεί κάτι ή να εκκλησιαζόμαστε όποτε εμείς επιλέγουμε.

Η πνευματική ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας, χωρίς διακοπές. Μην απορούμε που μένουμε πάντα στα ίδια πάθη, χωρίς καμία πρόοδο. Αυτό γίνεται διότι κάνουμε έναν αγώνα διακεκομμένο και το κυριότερο έναν αγώνα με εγωισμό.

Να το παρομοιάσω ως εξής: για την πνευματική μας πρόοδο χρειάζεται διατροφή και όχι δίαιτα.
Διατροφή πνευματική, δηλαδή μία συνεχόμενη κατάσταση επαγρύπνησης και όχι δίαιτα που θα μας κάνει ίσως να χάσουμε μερικά πνευματικά κιλά αλλά μόλις την σταματήσουμε θα τα ξαναβάλουμε.

Γι’αυτό σου προτείνω την πνευματική διατροφή της Εκκλησίας και όχι τις επιφανειακές συναισθηματικές δίαιτες που ξεκινούν μόνο εάν παρουσιαστούν κάποια προβλήματα.

Και η πνευματική διατροφή της Εκκλησίας είναι ο μυστηριακός τρόπος ζωής που συνοδεύεται με προσωπική ασκητική προσπάθεια ώστε να μεταμορφωθούν τα πάθη σε αρετές. Διότι τελικά με τις πνευματικές δίαιτες –προς στιγμήν- κόβεται κάποιο πάθος· το ζητούμενο όμως δεν είναι απλά να κοπεί κάποιο πάθος για κάποιο χρονικό διάστημα αλλά να μεταμορφωθεί το πάθος σε αρετή. Και αυτό κατορθώνεται μόνο με την ορθόδοξη πνευματική διατροφή που σου οδηγεί όχι απλά στο να χάσεις κάποια παθογόνα κιλά αλλά στην ψυχοσωματική υγεία εν Χριστώ.

Εάν κάνεις λοιπόν διατροφή σωστή όλες οι δίαιτες σου είναι άχρηστες. Διατροφή ή δίαιτα; η επιλογή δική σου. Στην πρώτη αλλάζεις ζωή, στην δεύτερη "αλλάζεις" στιγμιαία.

αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος 

http://imverias.blogspot.ca

08:15