Μητροπολίτη Ναϊρόμπης κ. Μακαρίου
8
Νοεμβρίου 2018. Παραμονή της γιορτής του Αγίου Νεκταρίου του
θαυματουργού. Στο παρεκκλήσιο της Πατριαρχικής μας Σχολής, του Αγίου
Μακαρίου του Αιγυπτίου, τελέστηκε πανηγυρικός Μέγας εσπερινός, μετ’
αρτοκλασίας.
Στο
τέλος, όπως συνηθίζω, είπα εν συντομία τον βίο του Αγίου Νεκταρίου και
έβγαλα ως συμπέρασμα και μήνυμα προς τους ιεροσπουδαστές της
Πατριαρχικής Σχολής να έχουμε τον Άγιο Νεκτάριο ως παράδειγμά μας μέσα
στη ζωή μας, παρ’ όλες τις ανθρώπινες αδυναμίες μας. Μάλιστα, τους είπα
ότι οι Άγιοι βρίσκονται πάντα μαζί μας, δίπλα μας, μας περικυκλώνουν
κυριολεκτικά και μας ακούνε όταν τους μιλούμε και ζητούμε κάτι.
Το
ίδιο βράδυ, κατά τη διάρκεια του δείπνου, συνέχισα να διηγούμαι στους
ιεροσπουδαστές ένα περιστατικό, όταν σπούδαζα στην Ευρώπη, που με
ανάγκασε να κάνω ειδικό ταξίδι για να προσκυνήσω τον τάφο του Αγίου
Νεκταρίου στην Αίγινα, όπου από τότε και σε όλες και σε τις δύσκολες
ώρες που περνούσα, ο Άγιος ήταν το καταφύγιό μου, γιατί φαίνεται ότι
άκουε τις προσευχές μου, όσο ανάξιος κι αμαρτωλός κι αν ήμουν.
Την
άλλη μέρα, 9 Νοεμβρίου, θα τελείτο η Θεία Λειτουργία από τους μαθητές -
ιερείς της Πατριαρχικής Σχολής, μαζί με τους ιερείς που διαβιούν μαζί
μας και έχουν διάφορα διακονήματα.
Η
αναξιότητά μου είχα κανονίσει να πάω να λειτουργήσω σ’ ένα χωριό, μαζί
με 24 ιερείς και τις πρεσβυτέρες τους. Πράγματι, έτσι ήταν το πρόγραμμα.
Την ώρα που ετοιμαζόμουν ν’ αναχωρήσω, ενώ η λειτουργία συνεχιζόταν,
έρχεται τρεχάτος ένας ιεροσπουδαστής που υπηρετεί μέσα στο ιερό και μού
λέει: «κάτι γίνεται αυτή τη στιγμή μέσα στον ιερό ναό που δεν μπορούμε
να καταλάβουμε».
Έτσι
δεν φεύγω αμέσως αλλά πηγαίνω στον ιερό ναό, για να βρεθώ μπροστά σ’
ένα καταπληκτικό θέαμα. Μέσα στον ναό μας, στην πλευρά που βρίσκεται ο
χώρος για την προσκομιδή, είναι ζωγραφισμένη η εικόνα του Αγίου
Νεκταρίου.
Εκεί,
από δύο τόπους, το ιερό Ευαγγέλιο που κρατούσε και το χέρι που
ευλογούσε ο Άγιος έτρεχε εκείνη την ώρα ένα υγρό που πραγματικά
μυρόβλυζε. Το άγγιξα με το δάχτυλό μου για να το αισθανθώ, ενώ συνέχιζε
να ρέει.
Έκανα
τον σταυρό μου, προσκύνησα την εικόνα του Αγίου και είπα δυνατά: «Κύριε
ελέησον!» κι έφυγα για τη Θεία Λειτουργία που θα τελούσα στο χωριό μαζί
με τους ιερείς.
Φυσικά,
στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, είπα στους ιερείς και στις πρεσβυτέρες
όλα όσα διαδραματιζόντουσαν στον ναό της Σχολής μας και δοξάσαμε όλοι
μαζί τον Κύριό μας.
Επιστρέφοντας
πίσω, νωρίς το απόγευμα, με πληροφόρησαν οι ιερείς μας ότι καθ’ όλη τη
διάρκεια της Θείας Λειτουργίας συνέχισε να τρέχει. Μόλις τέλειωσε η Θεία
Λειτουργία σταμάτησε. Πήγα ξανά, τότε, στον ναό, για να διαπιστώσω αυτό
που μου έλεγαν.
Κανείς
δεν γνωρίζει γιατί ο Άγιος έκανε με αυτό τον τρόπο την εμφάνισή Του την
ημέρα που η Εκκλησία μας Τον τιμά. Με την ανθρώπινη γλώσσα μας και στο
άψυχο χαρτί δεν μπορούμε να βρούμε λόγους για να εξυμνήσουμε και να
ευχαριστήσουμε τον Άγιό μας που θέλησε την ημέρα της μνήμης Του να μας
επισκεφθεί και να μας τονώσει την πίστη μας.
Ήταν
ιδιαίτερα αποκαλυπτικό για τους νεόφυτους Αφρικανούς αδελφούς μας, αφού
ήταν κάτι που δεν το έζησαν ποτέ τους και στη δική τους την κουλτούρα
αδιανόητο.
Είδαν
ότι αυτά που λέγονται προφορικά για να ενισχύσουν την πίστη τους, τώρα
είχαν μπροστά τους ένα χειροπιαστό άνοιγμα προς την κατεύθυνση της
αγιότητας να βλέπουν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος να τους κατακλύζει
κυριολεκτικά και να ξεπερνά τη λογική, τον νου και να πρυτανεύει η
σοφία, το μεγαλείο και η δύναμη ενός Αγίου.
Η
αγιαστική του δύναμη ξεδιπλώθηκε τώρα μέσα στο είναι τους, κατέβηκε από
τον θρόνο της δόξας Του από τα επουράνια στα γήινα και ήλθε και
κατοίκησε μέσα τους και με το άπειρο ύψος της αγιοσύνης Του παρουσίασε
σ’ όλους μας την άδολη και άφατη ευσπλαχνία Του.
Αυτό για το οποίο μεσίτευσε, παραμονή της μνήμης Του, πραγματοποιήθηκε την ώρα που τελείτο η Θεία Λειτουργία.
Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών των αναξίων και αμαρτωλών δούλων του Θεού.
0 comments:
Post a Comment